wtorek, 16 listopada 2010

Cała prawda o słodzikach

W wielu krajach wciąż wzrasta liczba osób z nadwagą i otyłych, problem ten nie omija również Polski. Zwiększa się także zachorowalność na cukrzycę. Próchnica zębów występuje u zdecydowanej większości dzieci i dorosłych. We wszystkich tych wypadkach istotne staje się ograniczenie lub wyeliminowanie cukru z diety. Głównie z myślą o tych osobach wytwarzane są produkty, w których cukier został zastąpiony nisko- lub bezkalorycznymi słodkimi substancjami, niewpływającymi na stężenie glukozy we krwi oraz nieprzyczyniającymi się do powstania próchnicy. Substancje te potocznie zwane są słodzikami. Produkcja słodzików, mających odpowiednią jakość nie jest łatwa ze względu na specyficzne właściwości sacharozy. Konsumenci przyzwyczajeni do jej smaku wymagają, aby produkty zawierające sztuczne substancje słodzące miały równie przyjemny smak, jak produkty z sacharozą. Z tego względu niektóre substancje słodzące, pozostawiające nieprzyjemny posmak, muszą być stosowane w mieszaninie z innymi słodzikami. Jest jeszcze wiele innych aspektów, które dają dowody na to, że do stworzenie idealnego słodzika jeszcze długa droga . Stosowanie substancji słodzących w Polsce reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 kwietnia 2004 roku.
Dozwolonymi substancje słodzące to: poliole (sorbitol, ksylitol, mannitol, izomalt, laktitol) oraz substancje intensywnie słodkie (aspartam, acesulfam K, cyklaminian, sacharyna, taumatyna).

Poliole dostarczają ok.2,4 kcal/g, są częściowo metabolizowane w organizmie. W bardzo ograniczonym stopniu wpływają na poziom glukozy we krwi, co jest korzystne z punktu widzenia osób chorych na cukrzycę. Nie powodują próchnicy. Poliole najczęściej stosowane są w połączeniu z innym środkiem słodzącym. Ich nadmierne spożycie może spowodować biegunki.

Intensywne substancje słodzące to związki chemiczne, które już w małych stężeniach wykazują smak słodki, wielokrotnie przewyższając słodkość sacharozy. Charakteryzują się brakiem wartości energetycznej. Większość z nich jest metabolizowana w organizmie i wydalana z moczem w postaci niezmienionej. Użycie tych substancji w produktach jest limitowane, gdyż istnieje ryzyko szkodliwego ich działania. Dodatkowo, nie wpływają na poziom glukozy we krwi i nie powodują próchnicy. Najbezpieczniejszym słodzikiem spośród tej grupy jest aspartam. W jelicie cienkim metabolizowany jest do kwasu asparaginowego i estru metylowego fenyloalaniny, z tego względu produkty z aspartamem powinny mieć umieszczone na etykiecie ostrzeżenie, aby nie stosowały ich osoby chore na fenyloketonurię.
Również acesulfam K zaliczony został przez Amerykańskie Towarzystwo Dietetyczne do substancji bezpiecznych dla zdrowia.
Podejrzenia budzi cyklaminian i sacharyna. Substancje te sprawdzane są pod kątem ich możliwego oddziaływania kancerogennego.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz